Monoloog

De monoloog die ik deels tijdens Pix Matiné heb opgevoerd. P.S. I love you - Lee Morgan Ik ben op zoek naar iedereen die ik vergeten ben. Naar het meisje dat hier woonde En de jongen aan het einde van de straat. Zijn zij nu ook groter geworden? Zijn zij nu ook wijzer geworden? Of zijn ze zoals mij naïef gebleven? Weten zij wel waar het hart voor dient? Of slaat dat van hun ook altijd maar op hol? Wandelen ze nog door mijn straat als de zon buiten schijnt? Of vind je ze ook alleen als het donker is? Worden zij wel verliefd? Of liggen zij 's avonds ook alleen in bed? Zien zij de zon wel opkomen? Of leven zij ook in het licht van de maan? Weten zij wel wanneer kindjes moeten gaan slapen? Of weten zij ook hoeveel sterren er altijd aan de hemel staan? Weten zij wel dat drinken niet mag? Weten zij wel dat roken je gezondheid schaadt? Weten zij wel dat geld belangrijk is? Weten zij wel wat familie en vrienden zijn? Of wenen zij ook wanneer hun glas leeg is? Of schrijven zij ook met bloed in het licht van hun laatste sigaret? Betalen zij ook nog elke barrekening af? Of weten zij nog wel waar hun familie woont? Het is vreemd hoe jaren voorbij gaan en niemand het merkt. Alles en iedereen verandert. Je vrienden worden ouder en wijzer, maar niemand merkt het. Je staat gewoon op een dag op en dan ben je het. Jezelf, maar dan anders. Je hebt een litteken meer en hebt nog een les geleerd. Niemand merkt dat je het leven trotseert en daar in slaagt. Want dat wordt van je verwacht. Je slaat in het leven of anders word je een outcast. Je bestaat niet meer. Je bent een zwerver. Je bent vuil. Je bestaat uit niet meer dan het afval van wat ooit iets was. Een bijproduct van het mens worden. De fabricagefout van de maatschappij. Ze gooien je uit hun vriendenkring. Af en toe is er een ziel die je helpt, niet uit naastenliefde of toch niet enkel alleen daarom. Mensen helpen anderen in een instinctieve drang naar zelfbevrediging. Mensen moeten af en toe een ander helpen om zijn geweten te zuiveren, als dat al gaat. Ik ben veel van mijn vrienden verloren en ik moet bekennen dat ik veel van hen gewoon ben vergeten. Hun naam, hun adres en of ze een ziekelijke obsessie hadden met vrijwilligerswerk uit moreel zelfbehoud. Mensen verdwijnen gewoon uit je leven. Je beste vrienden uit de lagere school. Ze gaan over naar het middelbaar en verdwijnen daar. Ieders in een eigen queeste. Ieders in hun eigen manier op zoek naar hun einddoel, dat voor allen hetzelfde is. Slagen in het leven en niet meer worden dan het toppunt van het maatschappelijke kunnen. En het enige waar we cultureel panisch voor zijn is die outcast worden die we allemaal zo vies vinden. Iedereen wilt dat je voldoet aan de verwachtingen van de maatschappij. Maar in die reis naar het kapitalistisch beeld van geluk, verliezen we vaak de menselijke waarden en wat de individu zelf wilt. Sommigen leggen de prioriteiten in hun leven anders. Hebben waarden niet direct het beeld van de maatschappij volgen. Er ontstaan conflicten met wat we willen en wat ze verwachten. We staan in een tweestrijd die ons individualisme oproept en ons kuddegevoel versterkt. De maatschappij zet individualiteit hoog in het vaandel, maar haalt deze weg door ons te proberen leiden. De verwachtingen worden ons doorgegeven en anders handelen wordt negatief bekeken. Zijn de waarden van de individu onbelangrijk? Zijn wij niet meer dan een radar van de maatschappij die enkel maar moet meedraaien zoals men verwacht? Changes – Tupac Shakur De mens wordt oud om wijs te worden. Met ervaring als vriend en vijand. Liefde en Haat zijn gekend. Hij leert wat werken is En geniet van zijn jeugd Maar Wijsheid blijft uit met de jaren. Kinderen voeren geen oorlog En drank blijft illegaal voor de jeugd. Wetenschap voor wapens En regeringen voor armoede. Stilaan houdt de wereld op met draaien. Tot slechts de essentie blijft bestaan. Liefde, Haat en verloren ervaring Als Kind, Tiener en volwassen man. De leerplicht werd in 1901 ingevoerd. Kinderen vanaf een zekere leeftijd worden wettelijk verplicht te leren. We worden verplicht kennis op te doen die in onze maatschappij essentieel is. Er is echter andere kennis die niet in het leerplan staat. Dingen die we zelf moeten ontdekken. Seks, drugs, liefde, geluk en meningsvorming moeten we zelf leren begrijpen en ernaar te handelen. Veel van de dingen die we er inboren wanneer we op kleine stoelen zitten te luisteren, zijn dingen die we later zullen vergeten. De bodemsoort van de Voerstreek zal niet decennia lang in mijn geheugen gegrift blijven. We focussen ons op kennis die de wereld helpt, maar vergeten het individu te helpen met zijn vragen. Maar ik ben hier niet gekomen om enkel af te breken. Ik geloof nog in liefde, in geluk, in vriendschap en in het leven zelf. We leren uit wat het leven ons biedt aan tegenslagen. We leren te genieten van de goede momenten en om te gaan met slechte dingen. Liefde en vriendschap leren ons delen. We leren ons open te stellen voor anderen. En liefdesverdriet leert ons dit niet te extreem te doen. Fish & bird – Tom Waits We had loved each other for over 5 years. I knew your smile and you knew my tears. I had kissed your lips and you had hold me in your arms. I had taken you home and you had showed me your charms. But time started to eat away the magic. You started to notice all my little flaws. The way I leave the toilet seat up. The way I clean up the house and actually succeed in making it even dirtier. But I still saw the sparkle in your eyes, the little glint, the fire, the love for a sentimental sap. So I carried on with acting out my childhood dreams, with you cleaning up after me. But months went by and your eyes died out. You didn’t look at me with a feeling of love and a feeling of motherly affection. You started to get annoyed by all the things I did wrong. And now we’re here. You’ve introduced him to me, told me his name, said you’re sorry and told me you love him. So now, all that’s left me is a shot glass, a broken dream and a whole lot of memories. I’ve taken you apart to talk to you, to tell you all the things you still need to know. I took you apart to tell you I love you and I’ll probably always will. You don’t want me to be sad, but you know that will have to happen. So just be quiet and listen to me, before you take off. I do appreciate the things you do for me. I’m safe in your arms and happy with your kiss. I’ve drowned time and time again in your eyes and your smile. But I’m too late. I should have grown up sooner. Should have opened my eyes to see yours close in shame. So all I’ll say now is… Love. Love him like you used to love me, but make sure it stays that way forever. Be happy. Promise me you’ll do everything you can to be that way. Care! Care for him, for you and for your future! I wish you love, happiness, affection and the sparkle to come back into your eyes. I see it when you look at him and that’s my cue. My time to go. I’ll drink and cry over losing you. But just as time eats away love, it will eat away the pain. So rest your head on his shoulders and look him in the eyes. Be happy, try to be, because I love you. We hebben het allemaal al meegemaakt. Je zit naast haar. Ze praat tegen je. Je probeert niet te laten zien dat de wereld bestaat uit haar. Je luistert naar haar, geeft om haar en probeert voor het geluk te zorgen. Maar elke keer komt ze weer langs met weer een nieuwe gast. Weer een nieuwe liefde. Terwijl jij weer aan de zijlijn staat. Er zijn geen tips om dit te vermijden. Er zijn vage theorieën van pseudo-casanova’s. Liefde heeft geen regels en geen handleiding. We kunnen enkel hopen op een uitkomst. Hopen op iets dat ons samenhoudt. We moeten vechten tegen gewenning en verleiding. Maar er is altijd wel iets dat samenbrengt. Iets dat die eeuwenoude waarde weer oproept. Je kan veel doen als geliefde. Je kan vechten en sterven. Je kan liederen zingen en gedichten schrijven. Heel de wereld is vol van verhalen over geliefden die wereld rondreizen of doden voor hun liefde. Maar het mooiste dat een geliefde ooit kan doen is haar afstaan aan een ander. Voor het geluk van de liefde die hij vanaf dan moet ontberen. En op een moment ga je het beu zijn. Op een moment zeg je gewoon: fuck it! Ik doe het nimeer. Nimeer al die zever . Al die ruzie, al die leugens al dien bullshit. Volgende keer doe ik het ni, volgende keer zeg ik gewoon...maar dat gaat niet. Je kunt geen nee zeggen. Want we zijn allemaal op zoek naar dat klein beetje geluk dat we in elke relatie vinden. Maar het probleem is dat bij elke relatie dat geluk anders is. Maar elke keer is het mooi en elke keer is het puur. Er zijn veel redenen om bedroefd te zijn. Er is haat, verdriet, de dood en angst. Maar voor elke reden is er een reden om gelukkig te zijn. Elke negatief punt heeft een positief punt, al walgen we ervan dat te bedenken. Er zijn de kleine dingen in het leven waar we trots en blij op moeten zijn. Al wat ik nu verteld heb is mijn waarheid. Maak uw eigen mening en uw eigen idee. Al wat ik nu heb verkondigd is niet meer dan een visie. Een beeld op deze wereld en wat er in woont. Zoek zelf uw waarheid, maar probeer ervoor te zorgen dat die u het gelukkigste maakt. Sunday Sermon – Booker T. & The MG’s