Ode aan de dood

Ode aan de dood

zondag 23 januari 2011

Bericht aan Ann Van de Velde (Sanguine)

Hey, (weet niet meteen welke aanspreking te gebruiken dus...)Ann

Sorry dat ik zo laat antwoord op je reacties, maar ik had blijkbaar geen notificaties ingesteld.
Ik wil je hartelijk bedanken voor je lovende woorden.
Doordat ik middenin de examens zit kan ik niet echt uitvoerig reageren op je opmerkingen op de pseudo-persoonlijkheidstheorie (nog eens bedankt om daar op te reageren, altijd leuk om een andere visie tegen te komen). Ik ben ook volger geworden van jou blog en zal er zo vaak als ik kan hem doornemen.
Nog eens bedankt voor de reacties.

Groetjes, Willem

Apocalypse of the settled

There's nothing but an empty road
And half a tank of gas
The world is going to end tomorrow
But the radio is still playing full blast

Gravel is hitting the fender
And the Hula-girl is resting on the back seat
Dylan is playing me off
As I'm burning rubber like a Rolling Stone

Man was made for wandering
Settling will only chain you down
When love is killing you and money is shy
The road will wave your worries farewell

The city is a dot in the rearview mirror
As the horizon skips a few hundred miles
The air is filtering out the smoke
As the red lights kiss the days goodbye

Duizend Vlaggen

Duizend vlaggen, gekleurd in alles wat ik nog ken
Wensen die meedrijven op de adem van een herboren wereld
Gisteren lag de wereld nog in een donker steegje, neergestoken en liggend in een poel van eigen bloed.

Maar haar lichaam glinstert in de ochtendzon
En terwijl de dauw het rood wegspoelt, opent zij traag haar ogen
Haar longen vullen zich en ze ademt weer
gruwel in en liefde uit

Haar kinderen doen haar kwaad, maar ze heeft onvoorwaardelijk lief
Ze geeft zichzelf omdat dat het enige is dat ze kan
Maar af en toe krijgt ze iets terug

In de vorm van duizend gekleurde vlaggen op het puntje van haar rug