De dag erna

Het is bewolkt in Pont-à-Mousson en terwijl ik dit schrijf kom ik tot de conclusie dat ik nog wel wat intypwerk heb. Ondertussen staart de bestelbevestiging van de Saturn mij aan. Het wordt wel eens tijd dat die DVD aankomt. Vandaag ging bijzonder goed. Wandelen was geen al te zwaar probleem ondanks de tent. De dorpjes hier in de buurt zijn nogal dood. Meeste auto's die je ziet rijden erdoor en staan nooit ergens in een garage. Her en der zie je muurschilderingen van vervlogen tijden. Ze zijn mooi en stemmen tot nostalgie. Jammer en leuk genoeg was ik er niet in die tijden en kan ik ze dus enkel fantaseren. Morgen gaat het regenen en vrijdag misschien ook. Voor de 22ste is er niet echt een probleem. P.A.M. kan ons nog wel een dagje aan. Maar vendredi kan voor problemen zorgen. Hoe dan ook mag de aarde nog wel eens drinken. Ze staat al lang genoeg droog. Vandaag nog eens iets leuks gezien.

Smoking cigarettes in the back alley
of a cheap but decent hotel
somewhere in France

I'm starting to get used to the sting
Although it still clouds my head
I guess it's a skill I have yet to master

Take it easy and do it slow
And don't take it all at once
Bad things always have to be taken in bits

Alcohol, tobacco and love
each have their own rhytme
and going too fast will just make them worse

why I put love in there
you either already know
or will find out soon enough

it takes courage and strength
just to beat a heart ache
and after that the longing will return

your body needs to detoxify
before you can start again
and when that's done, there will be nothing like the next rush

Dag 2

Het is 20 juli 2010 en Willem Magits is moe. Heel moe om precies te zijn. Het is de 2de dag van mijn trektocht door Frankrijk. Het plan was om van Metz naar Lac de Madine, daar te rusten en dan naar Nancy te gaan. Dat middelste deel hebben we laten vallen. Blijkbaar is de wereld toch niet zo klein als we dachten. Maar misschien komt dat doordat we ieders het gewicht van een dood kind dragen ( niet luguber bedoeld maar daar kan je de rugzak het best mee vergelijken). Van de nacht was raar. Ik ben zo vaak in en uit de dromen gestapt dat de grens tussen mijn fantasie en de werkelijkheid vervaagd was, maar misschien is dat niet zo'n ongewoon gegeven. Hoe vannacht er gaat uitzien weet ik niet. We gaan deze keer in de tent slapen, maar op alles behalve een aangename ondergrond. De fut is uit ons lichaam gebloed, gezweet, gepist, gespuugd en gezogen. Muggen zijn er hier à volonté of er daar nu volonté voor is, betwijfel ik, maar aanwezig zijn ze. Vanaf 's avonds maken ze u zot, heel de nacht door, maar vanaf dat het ochtend is verdwijnen ze terug naar de derde laag van de hel. Hopelijk biedt de tent wat bescherming. Jim heeft vandaag de tentzak gedragen, dus extra rust heeft hij wel verdiend. Morgen is het mijn beurt. Het doel: Pont-à-Mousson, als ik mij niet vergis ( en als ik dat wel doe, ga ik het waarschijnlijk toch niet verbeteren, dus voor zover dat jullie weten ga ik naar Pont-à-Mousson). Een kilometer of 14, met andere woorden: rust zal nodig zijn. Vandaag slapen we tussen een bos, een autosnelweg, treinsporen en bebouwing. Slapen zal dus wat lastig worden. Ik hoop hoop maar dat Jim zich weer wat kan opladen. De kabels boven de treinsporen maken trouwens een vreemd zwiepend geluid soms. Best wel spacy.

Wandelen is prachtig,
Je ziet de wereld en traint je fysiek,
Maar Frankrijk is heel heuvelachtig
En erg groot en dat zelfs ziek.

Het is kermis

Het is kermis op de kaai bij het Steen. Allez ja, “kermis”. Er staat nen draaimolen en een schietkraam. En den goeien “ouden” kermismuziek is er ook weer. Het vreemde aan het nummer dat ik hoor als ik aankom is dat de tekst maar één zin lijkt te bevatten en wat ik versta is: “Hij was zo zat.” Toegegeven ik heb al veel vreemdere teksten gehoord en de zin zou zo gemakkelijk kunnen voorkomen in nederhop, maar wanneer het door een meisje van maximum 12-13 jaar wordt gezongen met een melodie die sterk doet denken aan K3, dan begin je toch vragen te stellen. Ach ja, zal wel aan mijn zieke geest liggen zeker. Hoeza! Hoeza! De Tall Ship Races gaan weer beginnen. Ik heb dat ding nog nooit van mijn leven bijgewoond en eerlijk gezegd kunnen die dingen mij ni echt interesseren. Toegegeven als ik naar de schepen kijk zijn ze majestueus, mooi en indrukwekkend, maar daar houdt het dan ook op. Het feit dat deze sport nog steeds de tand des tijds doorstaat is best...ontroerend. Niet dat ik hier half lig te wenen, maar het doet wel iets met me. Veel dingen verdwijnen na enkele jaren (of eeuwen), waardoor de dingen die wel blijven bestaan automatisch een romantische waarde krijgen. Bij mij zijn er ook veel dingen veranderd/verdwenen (schrap naar believen). Als we de laatste 3 jaar van mijn leven bekijken ben ik erg veranderd. Ik ben een broer, een opa en een oma kwijtgeraakt. Ik heb m'n eerste relatie gehad, ben m'n maagdelijkheid verloren, heb live gezongen, ben afgestudeerd van het middelbaar, ben ingeschreven op de universiteit van Antwerpen (filo here I come), ben opener geworden, ben voor het eerst zat geweest, regelmatig beginnen drinken,... niet slecht voor 2,5 jaar, want het derde jaar is nog niet af (telt mijn keuze van tijdspanne?) En ik kan nog doorgaan eigenlijk. Maar ondanks dat alles ben nog steeds op bepaalde punten hetzelfde. Ik ben nog steeds niet sportief, ben nog altijd schrijver/dichter, heb nog steeds een ongelooflijk zwak voor vrouwen, jazz en romantiek. Mijn leider die me hier plots aanspreekt terwijl hij op patrouille is, doet me er ook aan denken dat ik geen chiroleider wordt. M'n liefde voor theater is gewoon groter en theater+chiro+studies gaat gewoon niet. Dus die carrière stopt daar ook. Tijd voor een metafoor? Ach ja, waarom ook niet. Een draaimolen verandert niet. Het is waar dat eigenschappen veranderen van plaats maar ze blijven hetzelfde. Zo bewegen ook onze karaktereigenschappen. We zijn op de ene moment meer gefocust op A dan op B. Als de eend het dichtst staat kijk je daarnaar, totdat de UFO zijn plaats inneemt. Tijd voor nog een metafoor? Awel ja, we doen eens zot.
De tweemaster die hier aangemeerd lag is ondertussen weggevaren. Hij gaat nieuwe dingen tegenkomen en in nieuwe omgevingen terechtkomen. Ik denk dat je de metafoor al wel ziet aankomen. We bewegen ons en belanden steeds op nieuwe plaatsen in ons leven.
Het enige dat we moeten vinden is iets dat ons vooruitstuwt.
Het leuke aan deze twee metaforen is dat je ze zou moeten combineren om een juist beeld te krijgen.
De mens is een draaimolen op een tweemaster, een onveranderlijke vaste essentie die de omgeving waarneem met een wisselende focus.

Blogs

Mensen zijn...raar.
Doorheen al mijn jaren van sociaal zijn heb ik ontdekt dat mensen niet graag praten over wat er echt in hun omgaat. Ze houden die dingen tot het minimum.
Dit kan komen omdat ze zelf niet helemaal beseffen wat er aan de gang is in hun emotionele wereld, omdat er geen tijd is, geen juiste sfeer of omdat het gewoon te onaangenaam is.
Ergens vind ik dat erg. De belangrijkste factor van het leven is beleving en beleving bestaat nu eenmaal uit emoties.
Over emoties praten is voor mij ook een deel van m'n persoonlijke verrijking (zowel op gebied van m'n eigen emoties als van mijn filosofie). Hence, my discontent.
Maar ik ga niemand dwingen om over die dingen te praten, want dat zorgt gewoon voor een vertekend beeld en waarschijnlijk hier en daar het einde van een vriendschap.

Ik heb deze blog sinds ergens in mei. Ik heb hem opgestart omdat Jim niet op mijn andere site kon en hij ook mijn werkjes wou lezen.
Die andere site heb ik sinds begin 2010 en er staat ongeveer hetzelfde op beide sites.
Op deze blog heb ik veel van mijn gedachten kwijtgeraakt en heb ik ook veel nieuwe inzichten verworven.
Maar die dingen kon ik evengoed doen in het dagelijks leven.

Steeds meer en meer van mijn vrienden en vriendinnen starten een blog en schrijven daar dingen op die waarvan ik in het dagelijks leven geen flauw besef van had dat die zaken door hun hoofd suisden.
Maar waarom komen dingen er pas uit als we ze internationaal bekend maken in een virtueel dagboek (wat het concept van het dagboek compleet onderuithaalt)?
Is het...eerste keer dat ik echt geen duidelijke oorzaak kan vinden, buiten dan dat ik misschien niet een relatie heb waarin die emoties en onderwerpen kunnen aangehaald worden.
Maar als het dat niet is, dan weet ik het niet echt.
Misschien is het het resultaat van het steriel worden van onze maatschappij. We zijn haast niet meer uitbundig (iets wat ik echt prachtig vind in de Afrikaanse culturen waar ik mee in contact kom). We zitten vast in ons gezin en in onze vriendengroep en toch ontstaat er een muur. Een muur die gebroken wordt door de ongelimiteerdheid van het internet.
Het kan ook zijn dat men niet direct een reactie waarneemt als mensen het lezen. We zitten er niet naast en zien hun gezicht niet vertrekken in een glimlach, een bezorgde blik of een woedende uitbarsting.
Kan het dat zijn? Of is het een mengeling? Een vlucht van steriliteit door de onpersoonlijkheid van het internet.

Ach ja, ik heb geen zin om me daar in te verdiepen dus ga ik het hier maar bij laten.
Mensen zijn raar en ik vrees dat we onze persoonlijkheid gaan uploaden naar blogs, waardoor we in het echte leven slechts robots zijn die elkaar willen paaien en hun eigenlijke drijfveren en gedachten achterwege laten.

21/09/201?

A Ik zit met een probleem, lieve schat
A een probleem dat ik al een tijdje heb gehad
B Ik wil al heel lang over je schrijven
B Over je kinderlijk geluk, waarvan ik hoop dat het zal blijven
C Daarom wou ik starten bij het begin
C De dag dat ik m'n eigen stommiteiten terugwin.
D Maar schat, wij zijn samen sinds september nummer 21
E M'n probleem is dat er niets rijmt op herfst.
F Het was de dag dat de bomen al verkleed waren
F Terwijl de wind danst met de losgeslagen blâren.
G In een zachte omwenteling, benijdenswaardig vrij
G “Rust nu maar, ik kom volgend jaar wel terug” is het laatste wat de zomer zei.
H De natuur heeft zich langzaamaan over aan de kou
H Zoals m'n gezonde geest later zou doen aan jou
D En dit zijn de dingen die ik zag op september nummer 21
E Maar daar kan ik niet beginnen, lieve schat, want er is geen enkel woord dat rijmt op herfst.
I Je liep zigzaggend tussen de bomen van de Rooseveldlaan
I Ik stond aan het eind bij onze oude plantaan
J Ik heb maanden later je naam in die plantaan gekrast.
J Maar op een tak helemaal bovenaan, want ik wil niet dat het leven je verrast.
K Ik stond daar met schrift en pen
K En ik hoorde de stem die me zou omvormen tot wat ik nu ben
D Dat is er allemaal gebeurd op september nummer 21
E Maar daarover kan ik niet schrijven, want er is geen een woord zo eenzaam als herfst.
L Daarom zit ik vast, schat
L Niet vanwege jou of mij, maar omdat de dag al in de ban van de herfst zat.
M Je bent ongelooflijk en sensationeel
M En de dag dat ik sterf is de dag dat ik me met jou verveel.
N Je doet me sterven van geluk
N En zo wordt ik herboren uit de assen van een beschadigd stuk.
D Dus het ligt allemaal aan die september nummer 21
E En daar kan ik allemaal niets aan doen, want er is geen woord dat rijmt op herfst.
O Misschien is dit helemaal verkeerd
O Maar m'n ziel wordt knettergek als jij hem ontbeert.
P Pastoors preken over preutsheid
P Maar priesters beseffen pas wat puur is, als ze baden in je promiscue vrijheid
Q Want je hebt de hele wereld platonisch lief
Q En bouwt ze op met geleend gerief
D Dat wist je me te vertellen op die september nummer 21
E Evenals dat ik niet moet proberen rijmen met het woord herfst.
R Ik heb ondertussen je lijf leren kennen
R En ben erin geslaagd het te verwennen.
S Je lippen, je zij, je rug en zelfs de bal van je voet.
S Slagen in wat zelfs Aphrodite niet doet.
T Zelfs het krommen van je naakte rug maakt me hitsig
T Al maakt m'n libido je soms wat bitsig
D Maar dat libido lag nog te rusten op die september nummer 21
E Want toen zat m'n hoofd nog niet bij dat rotwoordje herfst.
U Dus nu zit ik hier
U Vol met gedachten en met kilo's aan papier
V Maar die maken allemaal niet uit
V Want er is een probleem waar ik op stuit
W Dat ik er voorbij raak is essentieel
W Want deze obsessie wordt me langzaamaan te veel
D De obsessie met september nummer 21
E En het feit dat er niets rijmt met het woord herfst.
X Dus je zult het nooit lezen
X Hoe veel je voor me zal beteken
Y Over enkele jaren als ik je nog net herinner
Y En terugkijk als een beginner
Z Beginner op gebied van puurheid en sensationaliteit
Z Want jouw liefde staat los van alle intentionaliteit
D En ik hou nog steeds van je sinds die september nummer 21
E Maar dat zal ik je nooit vertellen omdat ik maar niet kan rijmen met dat woordje herfst.