Het is 20 juli 2010 en Willem Magits is moe. Heel moe om precies te zijn. Het is de 2de dag van mijn trektocht door Frankrijk. Het plan was om van Metz naar Lac de Madine, daar te rusten en dan naar Nancy te gaan. Dat middelste deel hebben we laten vallen. Blijkbaar is de wereld toch niet zo klein als we dachten. Maar misschien komt dat doordat we ieders het gewicht van een dood kind dragen ( niet luguber bedoeld maar daar kan je de rugzak het best mee vergelijken). Van de nacht was raar. Ik ben zo vaak in en uit de dromen gestapt dat de grens tussen mijn fantasie en de werkelijkheid vervaagd was, maar misschien is dat niet zo'n ongewoon gegeven. Hoe vannacht er gaat uitzien weet ik niet. We gaan deze keer in de tent slapen, maar op alles behalve een aangename ondergrond. De fut is uit ons lichaam gebloed, gezweet, gepist, gespuugd en gezogen. Muggen zijn er hier à volonté of er daar nu volonté voor is, betwijfel ik, maar aanwezig zijn ze. Vanaf 's avonds maken ze u zot, heel de nacht door, maar vanaf dat het ochtend is verdwijnen ze terug naar de derde laag van de hel. Hopelijk biedt de tent wat bescherming. Jim heeft vandaag de tentzak gedragen, dus extra rust heeft hij wel verdiend. Morgen is het mijn beurt. Het doel: Pont-à-Mousson, als ik mij niet vergis ( en als ik dat wel doe, ga ik het waarschijnlijk toch niet verbeteren, dus voor zover dat jullie weten ga ik naar Pont-à-Mousson). Een kilometer of 14, met andere woorden: rust zal nodig zijn. Vandaag slapen we tussen een bos, een autosnelweg, treinsporen en bebouwing. Slapen zal dus wat lastig worden. Ik hoop hoop maar dat Jim zich weer wat kan opladen. De kabels boven de treinsporen maken trouwens een vreemd zwiepend geluid soms. Best wel spacy.
Wandelen is prachtig,
Je ziet de wereld en traint je fysiek,
Maar Frankrijk is heel heuvelachtig
En erg groot en dat zelfs ziek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten