07/12/2011 Kerstexamenblues
Eééén
het is december! De laatste collegeweken zijn vertrokken en
binnenkort is het kerst en Nieuwjaar. Sinterklaas is al geweest en
misschien komt het doordat het jaarthema voor de jeugdbewegingen van
dit jaar (Armoede is een onrecht, maak er spel van!) invloed op me
heeft, maar ik ben blij dat het niet zoveel is geweest, hoewel er ook
nog de cinema en de Quick/McDonald-maaltijd op de kosten van ons
moeder en de Jos, wat ook geen goedkope dingen meer zijn.
Met
elke dag dat de blokperiode dichterbij komt, stijgt de stress. Ik heb
ook niet meer mijn nonchalance die ik had doorheen het middelbaar en
het lager onderwijs. Elke examenperiode lijkt nu gepaard te gaan met
een existentiële crisis aangaande mijn studiekeuze en mijn
potentieel binnen het domein van de filosofie. Zal ik de metafysica
redden van Nietzsche en Kant?
Zal
ik een literair filosoof worden, de Voltaire van de Lage Landen, de
Michel de Wilrijk of de Kundera van België dat tegen dan hopelijk
nog bestaat? Of zal ik de in de filosofische vergetelheid raken tot
de volgende grote geest, misschien opgesloten in de bibliotheek voor
het weekend omdat het personeel hem vergeten was, het stof eens van
mijn boek blaast en inspiratie vindt of op de oplossing tot een
probleem tuimelt en zo zijn meesterwerk kan voltooien en mij de
twijfelachtige eer van een voetnoot schenkt? Word ik een
voetnootfilosoof, het zwarte schaap of de nieuwe Messias van
Post-post-moderne Tijd?
Maar
nu vertrek ik vanuit de vooronderstelling dat door mijn Bachelor en
Master Wijsbegeerte raak, maar het is maar al te denkbaar dat ik
daarvoor al breek. Wat ik dan ga doen, daar heb ik geen enkel idee
over. Misschien toch maar eens serieus aan een artistieke carrière
beginnen werken. Proberen gepubliceerd te worden of een
toneelgezelschap ineen te steken. Maar ja, als er nu een onzekere
beroepswereld is,...
Naar
de politiek dan maar! Daar kan eender welke oelewapper in doorstoten
precies. En al dat werk dan? Daar heb ik dan assistenten voor. Het
enige dat ik moet doen is mijn zegje doen, mijn stem laten horen en
charismatisch zijn. Check, check en check!
Plan
C staat dus vast. Ik hoop voor ons allen dat A of B slagen en dat ik
nooit de politieke arena (of crèche, al naargelang uw cynisme)
betreed.
Mag ik even terugkijken - want ik herken dezelfde twijfels van 20 jaar terug?
BeantwoordenVerwijderenHet Middelbaar Onderwijs is inderdaad een tijd van de grootste, heftigste en mooiste ontdekkingen, net door de Nonchalance die we dan hebben, hoezeer leerkrachten hun best doen om deze in 6 jaar tijd te vernietigen door regels aan te leren. De jaren op de unief worden aangekondigd als jaren waarop we dan deze humanioraregels toepassen om op absurd korte tijd (want wat zijn 4 jaren?) zoveel mogelijk kennis en kunde te verkrijgen, om iemand te ‘worden’. Zodat we de jaren nadien dus opnieuw kunnen proberen om te relaxen (wat meestal een grote utopie is waar we dan laat achterkomen - met hetzelfde catastrofale effect als toen we vernamen dat er geen Sinterklaas is).
De studiekeuze zelf kan iemand doen wankelen en bewegen maar nooit breken. Studie heeft een volledig automatisch begin dat totaal verschilt van een Keuze, nadat de periode van zelfontwikkeling in het middelbaar al beëindigd is. Er is daar totaal niets meer aan toe te voegen. Je bent al wat je wordt voor je 18 jaar. Je wordt nooit in de universiteitsaula's wie je al bent. Studerenden proberen het alleen allemaal een goedklinkende en goedaanvoelende naam te geven. Net zoals men in de geneeskunde ook alles wil benoemen en verklaren alhoewel het meestal gewone beschrijvingen zijn, banale vertalingen van woorden in het Nederlands naar het Latijn en het Engels.
Ik ben eigenlijk van mening dat mensen allemaal metafysische denkers en literaire filosofen zijn – en niet worden - en tegelijkertijd ook waardevolle voetnootfilosofen. Het is een heel belangrijk ogen-openend moment wanneer dit ons duidelijk wordt. Het leven vraagt ook dat we altijd vragen zullen stellen en randnotities zullen maken, en dan best in werelden die buiten onze kleine 4- jaren studiedomein liggen. Zo zullen oa taalkundigen zich wetenschappelijke vragen stellen en exacte wetenschappers dieper ingaan in geschiedkundige fenomenen. Dan worden we automatisch – en niet altijd met graagte - met de kennis die we hebben in het ene domein steeds de Zwarte Schapen in het andere domein. Maar is dat erg? Ik denk het niet, integendeel…
Succes met de examens!