Duizend vlaggen, gekleurd in alles wat ik nog ken
Wensen die meedrijven op de adem van een herboren wereld
Gisteren lag de wereld nog in een donker steegje, neergestoken en liggend in een poel van eigen bloed.
Maar haar lichaam glinstert in de ochtendzon
En terwijl de dauw het rood wegspoelt, opent zij traag haar ogen
Haar longen vullen zich en ze ademt weer
gruwel in en liefde uit
Haar kinderen doen haar kwaad, maar ze heeft onvoorwaardelijk lief
Ze geeft zichzelf omdat dat het enige is dat ze kan
Maar af en toe krijgt ze iets terug
In de vorm van duizend gekleurde vlaggen op het puntje van haar rug
Ik wilde hier voortgaan op ons eerder kinderlijk spel van commentaar geven, maar hier, hier houd ik halt
BeantwoordenVerwijderenontzag heb ik hiervoor
Dit is geen lauwe commentaar waard
dit is stilte, waardering en verering waard
Dus kijk aan, u wint
met de volle glorie, die u oprecht verdient