Ik ben dit weekend gaan helpen bij een paar vrienden. Ze gingen verhuizen, dus ik dacht: "Ik steek een handje toe, want gedrag is toch niet zoveel." Na de enkele uren dat ik heb meegeholpen ging ik naar huis. Toen ik langs de Heistraat op de Bist aankwam was het al donker. Ze waren de kerstmarkt aan het opstellen. Dit jaar moest de markt wel een tiental meter opschuiven want de Bist wordt verbouwd/heraangelegd. Wel stond de Kersboom weer op z'n plaats. Zoals elk jaar heeft hij hier en daar een kale plek, maar hij is groot en groen. Maar dat is niet zo belangrijk voor ons kleine dorpje. Het draait immers niet om hoe groot onze kerstboom is (die toch al over de tien meter zit), maar om de sfeer met de vele kraampjes van menige jeugdbeweging en vereniging. Ook het podium dat net als altijd weer schuilt achter een groen-rood gestreept scherm staat boven boomnijd.
Oude herinneringen kwamen weer boven wanneer ik de witte kraampjes zag staan. Pannenkoeken van de chiro en Jenevers van de Scouts.
Maar het viel me langzaam op hoe vreemd het was om die boom daar te zien, in het midden van dat slagveld. Een grote groene berg met lichtjes eraan, naast bergen stof en lege containers. Er hangen valse sneeuwvlokken in de boom en aan de straatlantaarns rond de werf hangen kleine slingers. De sneeuw dit jaar is vervangen door een overal aanwezige laag van stof tot aan de KBC toe.
Ik ging verder en dacht terug aan die vrienden. Ze hebben niet veel, maar ze zijn gelukkig. Ze hebben een luidruchtig keffertje en een bange kater. Dat zijn hun belangrijkste bezittingen. Voor de rest zijn het vooral prulletjes die enkel waarde hebben voor diegene die het gekocht hebben. En nu verhuizen ze. Heel hun bestaan zal bestaan uit kartonnen dozen, dichtgetaped met bruine tape, en uit grote zakken. Ik denk aan hun kerstmis. Ze gaan geen grote familiefeesten of grote diners. Familie hebben ze niet echt meer en de meeste vrienden zijn hen vergeten. Tegen dat ik voor mijn huis sta, denk ik terug aan de kerstmissen die ik heb gehad. Veel cadeaus en chique tafelbekleding.
Kerstmis is geplant op een oud Keltisch feest om het einde van de winter aan te duiden. De Kerk heeft er de geboorte van Christus opgeplakt. Nu is het voor velen een commercieel feestje. De meeste kinderen hopen op grote cadeautjes, de meeste ouders pronken met hun eten en servies. Vooral ouderen geloven nog in de christelijke waarde. Coca Cola heeft gigantische trucks die door het land reizen en de wereld zit vol met kerstmusicals. Die vrienden vieren hopelijk Kerstmis wel om de gezelligheid. Desnoods zelfs in het ziekenhuis wanneer weer één van hen in het ziekenhuis wordt opgenomen.
Maar ik ga niet zeggen dat we allemaal hebzuchtige monsters zijn. We vieren natuurlijk ook nog allemaal samen dit feest. Samenhorigheid is nog belangrijk en gezelligheid bepaalt nog grotendeels ons geluk tijdens deze periode. Probeer dan ook het zo gezellig mogelijk te maken. Dat kan overal. Zeg dag tegen de vreemde op de straat (en de straatveger in de Abdijstraat die ook altijd dag zegt tegen iedereen die hem voorbijwandelt 's morgens vroeg). Want ze raken meer en meer afgezonderd van omstaanders. We zijn deel van ons gezin en onze vriendengroep, maar verder dan dat reiken onze contacten niet. Wees niet bang om naast iemand op de bus te gaan zitten en kijk mensen niet raar aan als ze eens een babbeltje willen slaan. Deze grote wereld is van iedereen, deel hem dan ook. En deel ook je liefde. Want er zijn meer mensen die je liefde verdienen dan je denkt.
Zalige Kerst en Gelukkig Nieuwjaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten